برای والدینی که قصد انجام IVF را دارند، آخرین مرحله انتقال جنین است ،اما انتقال جنین برای شما چه معنایی دارد و چه گزینه‌هایی مورد انتظار شماست؟

انتقال جنین چیست؟

به عبارت ساده تر، انتقال جنین شامل انتقال تخمک بارور شده با اسپرم، و کاشت جنین تازه تشکیل شده در رحم زن است.

قرارگیری جنین در داخل رحم باید دقیق باشد و از آنجایی که سونوگرافی به پزشک در محل مناسب برای کاتتر دید می دهد، پزشک  می توانند احتمال تماس کاتتر با دهانه رحم شما را کاهش دهد ، بنابراین پزشک این انتقال را با سونوگرافی انجام میدهد

انتقال جنین یک گزینه عالی برای والدینی است که دارای موارد زیر هستند:

• آسیب یا انسداد لوله فالوپ : اگر لوله های فالوپ آسیب دیده یا مسدود شده باشد
• اختلالات تخمک گذاری : سیکل های قاعدگی نامنظم به این معنی است که تخمک های کمتری برای لقاح در دسترس است و مشکل باردار شدن طبیعی را افزایش می دهد.
• اندومتریوز : زمانی که بافت رحم در خارج از رحم زن رشد می کند، و روی عملکرد تخمدان ها، رحم و لوله های فالوپ تأثیر می گذارد.
• فیبروئید رحم: تومورهای خوش خیم دیواره رحم هستند که می توانند با لانه گزینی جنین مورد نیاز برای لقاح موفق تداخل داشته باشند.
• تحرک یا مورفولوژی ضعیف اسپرم: یکی از شایع ترین علل ناباروری با عامل مردانه می باشد که انجام میکرواینجکشن ICSI (که طی آن یک اسپرم سالم مستقیماً به درون تخمک بالغ تزریق می‌شود)، برای بارور کردن تخمک می تواند به یک جنین موفق برای لانه گزینی دست یابد.

انواع انتقال جنین

برای انتقال جنین ، می توانید از بین چند گزینه مختلف انتخاب کنید:

• انتقال جنین منجمد (FETs)

جنین های دوره های IVF گذشته را می توان برای مدت نامحدودی ذخیره و منجمد کرد. به همین دلیل، بسیاری از والدین با جنین‌های باقی‌مانده از تخمک گیری های قبلی انتقال  را انجام می‌دهند.

انتقال جنین منجمد رایج‌ترین نوع انتقال است، زیرا امکان آزمایش ژنتیکی جنین‌ها را قبل از لانه‌گزینی فراهم می‌کند که باعث موفقیت بیشتر و احتمال کمتری برای نقص ژنتیکی یا سقط جنین می‌شود.

پزشک از یک کاتتر انتقال خوب در طول انتقال جنین منجمد استفاده می کند تا جنین های ذوب شده را در رحم بیمار قرار دهد.

• مزایا و معایب انتقال جنین منجمد

شاید مهم‌ترین مزیت انتقال جنین منجمد این باشد که برخلاف انتقال‌های تازه، انتقال‌های منجمد امکان آزمایش ژنتیکی روی جنین‌ها را قبل از کاشت، افزایش میزان موفقیت و کاهش احتمال ناهنجاری‌های ژنتیکی فراهم می‌کند

جنین‌های منجمد بیش از ده سال پس از انجماد اولیه‌شان زنده می‌مانند، بنابراین والدین  می‌توانند در هر نقطه‌ای در آینده یک چرخه FET را پس از یک چرخه ناموفق IVF انجام دهند.

در زمان انتقال‌ جنین منجمد به زنان فرصت می‌دهند تا  از تأثیر داروهای باروری که برای تخمک گیری استفاده می‌شدند، بهبود یابند

• انتقال جنین تازه (ETs)

هنگامی که تخمک های مادر مورد نظر گرفته  و بارور شدند، جنین شناس تعیین می کند که کدام جنین بیشترین شانس لانه گزینی را دارد. سه تا پنج روز پس از لقاح، پزشک جنین های تازه ایجاد شده را به رحم مادر مورد نظر منتقل می کند

• مزایا و معایب انتقال جنین تازه

مزیت اصلی استفاده از انتقال جنین تازه، زمان کوتاه‌تر تا لقاح است. حداکثر پنج روز پس از گرفتن تخمک ، انتقال جنین به رحم انجام میگیرد.

با این حال، برای افرادی که انتقال جنین تازه را در نظر می گیرند، محدودیت هایی وجود دارد. اگر سطح پروژسترون یک زن بالا باشد، انتقال جنین تازه احتمالاً به دلیل شرایط رحم کاشت جنین ناموفق خواهد بود. علاوه بر این، بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان  OHSS هستند باید ازانتقال خودداری کنند، زیرا داروهایی که برای القای بلوغ تخمک استفاده می شوند می توانند مضر باشند.

زمان انتقال جنین :

به صورت معمول انتقال جنین ها در روزهای سوم و یا پنجم لقاح انجام می گیرد .

روز سوم انتقال جنین

 برخی از پزشکان جنین ها را در  روز 3 ام منتقل می کنند و اجازه میدهند بقیه مراحل جنین  در رحم زن رشد کند

روز پنجم انتقال جنین

 بلاستوسیست ها معمولاً در روز پنجم ایجاد می شوند. و اغلب گزینه بهتری نسبت به جنین در مراحل اولیه در نظر گرفته می شوند زیرا شانس بیشتری برای طبیعی بودن، لانه گزینی و منجر به تولد را نسبت به جنین روز سوم دارند. با طولانی کردن زمان قبل از انتقال جنین، پزشک شما بهتر می تواند جنین هایی را با بهترین شانس لانه گزینی و بارداری موفق را انتخاب کند.

در هر فرایند چند جنین باید منتقل شود؟

حقیقت این است که هیچ پاسخ واحدی برای این سوال وجود ندارد، زیرا کلینیک‌های باروری همه سیاست‌های متفاوتی در مورد تعداد جنین‌هایی که به رحم زن منتقل می‌شوند، دارند.

در بسیاری از موارد، پزشک تنها یک جنین را به داخل رحم منتقل می کند. گاهی اوقات، انتقال دو جنین می تواند شانس لانه گزینی موفقیت آمیز را برای زنان 35 ساله یا بالاتر افزایش دهد. عواملی که تعیین می کنند چند جنین باید منتقل شوند، شامل سن گیرنده جنین و سابقه انجام IVF بیمار می شود.

به جای افزایش تعداد جنین های منتقل شده در طول IVF، پزشک تأثیر مثبت  انجام آزمایش و تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGS/PGT-A/PGD) مشاهده کردند

این آزمایش‌ها به پزشک شما اجازه می‌دهد تا تحلیل و ارزیابی کند که کدام جنین (جنین‌ها) بیشترین شانس لانه‌گزینی و بارداری سالم را دارند و احتمال یک چرخه موفق را افزایش می‌دهند.

نحوه انتقال جنین

انجام انتقال جنین بسیار شبیه به آزمایش پاپ اسمیر است و یک روش کوتاه است که اغلب بین 15 تا 30 دقیقه طول می کشد. پزشک یک اسپکولوم را با سونوگرافی برای دقت بیشتر ،وارد واژن زن می‌کند. سپس، پزشک یک کاتتر را از دهانه رحم عبور داده و وارد رحم کرده از آنجا، جنین ها از لوله عبور می کنند و وارد رحم می شوند. پس از تکمیل انتقال، حدود یک ساعت به شما فرصت داده می شود تا به پشت دراز بکشید و استراحت کنید در مجموع، کل روش و زمان استراحت شامل تنها 2 تا 4 ساعت طول می کشد.