این داروها که داروهای ناباروری نامیده می‌شوند، با ترشح هورمون‌هایی در بدن شما باعث تحریک، تنظیم تخمک‌گذاری و یا آزادسازی تخمک از تخمدان شما میشوند

پزشکان در مرحله اول برای زنانی که مشکلات ناباروری دارند داروهایی برای کمک به بارداری تجویز می کنند.

کلومیفن سیترات (کلومید)
کلومیفن سیترات (کلومید) بیش از 40 سال است که استفاده می شود. اگر تخمک گذاری طبیعی نداشته باشید، پزشک ممکن است آن را تجویز کند.

کلومیفن سیترات (کلومید)، به عنوان داروهای کنترل کننده استروژن شناخته می شوند. آنها باعث می شوند هیپوتالاموس و غده هیپوفیز که در مغز شما قرار دارند، هورمون هایی به نام GnRH (هورمون آزاد کننده گنادوتروپین)، FSH (هورمون محرک فولیکول) و LH (هورمون لوتئین کننده) ترشح کنند. این هورمون ها تخمدان های شما را تحریک می کنند تا تخمک بسازند.

این داروها اغلب همراه با سایر روش های باروری مانند روش های کمک باروری یا لقاح مصنوعی استفاده می شوند.

نحوه استفاده از آن: دوز اولیه معمولی کلومیفن 50 میلی گرم در روز به مدت 5 روز است. شما معمولا اولین قرص را در روز سوم، چهارم یا پنجم پس از شروع پریود مصرف می کنید.

می توانید انتظار داشته باشید که تخمک گذاری حدود 7 روز پس از مصرف آخرین دوز شروع شود. اگر فوراً این اتفاق نیفتد، ممکن است پزشک از شما بخواهد که دوز خود را 50 میلی گرم در روز در هر ماه افزایش دهید، تا 150 میلی گرم.

پس از شروع تخمک گذاری، اکثر پزشکان مصرف کلومیفن را بیش از 6 ماه توصیه می کنند. اگر بعد از شش ماه باردار نشدید، احتمالاً پزشک داروهای دیگری را تجویز می کند یا به شما پیشنهاد می کند که به متخصص ناباروری مراجعه کنید.

تاثیر عملکرد:

حدود 60 تا 80 درصد از زنانی که کلومیفن مصرف می کنند تخمک گذاری می کنند و حدود نیمی از آنها می توانند باردار شوند. اکثر بارداری ها در سه سیکل اتفاق می افتد.

عوارض جانبی: 

معمولاً خفیف هستند. ولی شامل گرگرفتگی، تاری دید، حالت تهوع، نفخ، و سردرد هستند.

کلومید همچنین می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی در مخاط دهانه رحم شما شود، که ممکن است تشخیص زمان باروری شما را سخت‌تر کند و مانع از ورود اسپرم به رحم شود.

مانند بسیاری از داروهای باروری، Clomid می تواند شانس شما را برای چند قلوزایی افزایش دهد.

هورمون های تزریقی

اگر Clomid به تنهایی کارآمد نباشد ، پزشک ممکن است هورمون هایی را برای تحریک تخمک گذاری توصیه کند. برخی از انواع آن عبارتند از:

گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG)، مانند Novarel، Ovidrel، Pregnyl و Profasi. این دارو معمولاً همراه با سایر داروهای باروری برای تحریک تخمدان ها برای آزاد کردن تخمک استفاده می شود.

هورمون محرک فولیکول (FSH)، مانند Bravelle، Fertinex، Follistim و Gonal-F. این داروها باعث رشد تخمک در تخمدان شما می شود.

گنادوتروپین یائسگی انسانی (HMG)، مانند Menopur، Metrodin، Pergonal و Repronex. این دارو ترکیبی از FSH و LH (هورمون لوتئینیزه) است.

هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، مانند فکترل و لوترپولس. این هورمون باعث آزاد شدن FSH و LH از غده هیپوفیز می شود.

آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (آگونیست GnRH)، مانند لوپرون، سینارل و زولادکس.

این داروها به صورت قرص نیستند و دوز بسته به نحوه استفاده آنها متفاوت است.

برخی از آنها در زیر پوست تزریق می شوند، در حالی که برخی دیگر به عضله تزریق می شوند. می توانید تزریق را روی شکم، بازو، بالای ران یا باسن انجام دهید.

معمولاً مصرف آنها را در طول سیکل، روز دوم یا سوم پس از خونریزی قطعی شروع می شود و به مدت 7 تا 12 روز متوالی مصرف آنها را ادامه می‌دهید. گاهی اوقات، ممکن است لازم باشد در زمان مصرف Clomid  این تزریقات  را انجام دهید.

تاثیر عملکرد:

همانند کلومیفن، هورمون های تزریقی میزان موفقیت بالایی در کمک به تخمک گذاری دارند. در میان زنانی که شروع به تخمک گذاری می کنند، 50 درصد می توانند باردار شوند.

عوارض جانبی:

بیشتر آنها خفیف هستند و شامل مشکلاتی مانند حساسیت، عفونت و تاول های خونی، تورم یا کبودی در محل تزریق می شوند. همچنین خطر بیماری به نام تحریک بیش از حد تخمدان وجود دارد که باعث رشد و حساس شدن تخمدان‌ها می‌شود.

داروهای ناباروری همچنین شانس چند قلوزایی را افزایش می دهند.

سایر داروهای ناباروری
آنتاگون (گانیرلیکس استات):

این یک داروی تزریقی است که می تواند از تخمک گذاری زودهنگام در زنانی که روش های باروری دارند جلوگیری کند.

 عوارض جانبی می تواند شامل درد معده، سردرد و احتمالاً از دست دادن بارداری باشد.

Dostinex (کابرگولین) و Parlodel (بروموکریپتین). اینها داروهایی هستند که برای کاهش سطوح هورمونی خاص و کاهش اندازه تومور هیپوفیز استفاده می شوند که ممکن است باعث مشکلات تخمک گذاری شما شود. شما معمولاً آنها را به صورت خوراکی در دوزهای کوچک مصرف می کنید، اما اگر پزشکتان بگوید می توان مقدار آن را افزایش داد. عوارض جانبی شامل سرگیجه و ناراحتی معده است.