یکی از مزایای استفاده از فناوری کمک باروری (ART) مانند IUI و IVF، امکان تعیین جنسیت جنین در ابتدای بارداری و حتی قبل از لانه گزینی است.

 در لقاح طبیعی جنسیت جنین در پایان سه ماهه اول بارداری با استفاده از سونوگرافی مشخص می شود، در حالی که در روش های IUI یا IVF جنسیت جنین در روزهای اولیه بارداری به طور دقیق مشخص می شود.

هنگام بررسی انتخاب جنسیت با IUI، مهم است که از میزان موفقیت مرتبط با این روش آگاه باشید. میزان موفقیت بسته به عوامل مختلفی از جمله سن و سلامت افراد درگیر و تکنیک های خاص مورد استفاده در طول عمل می تواند متفاوت باشد. با بررسی میزان موفقیت بالقوه و محدودیت‌های انتخاب جنسیت IUI، زوج‌ها می‌توانند گزینه‌های خود را بهتر ارزیابی کنند و انتخاب‌هایی را انتخاب کنند که با اهداف برنامه‌ریزی خانواده‌شان، از جمله ملاحظات نرخ جنسیت نوزاد IUI، هماهنگ باشد.

روش تعیین جنسیت IUI چیست؟

روش تعیین جنسیت IUI (تلقیح داخل رحمی) که به عنوان مرتب سازی اسپرم یا انتخاب جنسیت از طریق لقاح مصنوعی نیز شناخته می شود، تکنیکی است که برای افزایش شانس بچه دار شدن با یک جنسیت خاص استفاده می شود. این روش شامل جداسازی سلول های اسپرم به دو نمونه بر اساس DNA آنها، کروموزوم X یا Y است.

قبل از عمل IUI، خانم معمولا تحت تحریک هورمونی قرار می گیرد تا رشد و بلوغ تخمک ها را افزایش دهد. هنگامی که تخمک ها بالغ شدند، آنها از طریق سونوگرافی و آزمایش خون هورمونی تحت نظر قرار می گیرند. نمونه منی شریک مرد جمع آوری می شود و سپس با استفاده از تکنیکی به نام مرتب سازی اسپرم پردازش می شود که سلول های اسپرم را بر اساس جنسیت آنها جدا می کند.

نمونه اسپرم مرتب شده از جنس مورد نظر (کروموزوم X یا Y) سپس با استفاده از یک کاتتر نازک (کاتتر IUI) که از طریق دهانه رحم هدایت می شود به رحم همسر زن وارد می شود. هدف از این روش نزدیک کردن اسپرم به تخمک و افزایش شانس لقاح است.

انتخاب جنسیت در IUI به زوج‌ها اجازه می‌دهد که جنسیت خود را در IUI انتخاب کنند و کنترل بیشتری بر برنامه‌ریزی خانواده خود داشته باشند، اگرچه 100٪ تضمین نمی‌شود. توجه به این نکته مهم است که این روش یک درمان ضروری پزشکی محسوب نمی شود و معمولاً به دلایل شخصی یا خانوادگی انجام می شود. زوج هایی که این روش را انتخاب می کنند اغلب به دنبال اطمینان در مورد جنسیت نوزادان IUI هستند و به طور خاص درمان IUI را برای ترجیحات نوزاد پسر دنبال می کنند.

کدام روش تعیین جنسیت امکان پذیر است؟

تکنیک های ART مختلفی برای انتخاب جنسیت وجود دارد که رایج ترین آنها درمان IVF و تست PGD است. روش PGD (تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی) را می توان در طی فرآیند IVF همزمان با رشد جنین در آزمایشگاه که چندین تقسیم سلولی را پشت سر گذاشته است، استفاده کرد.

روش IUI نمی تواند جنسیت جنین را دقیقاً به اندازه IVF تشخیص دهد. با تشخیص اسپرم های زن و مرد بر اساس حرکت یا وزن، می توان جنسیت نوزاد را تا حدودی در طول IUI پیش بینی کرد. با توجه به موقعیت های مورد بحث، بهترین رویکرد برای تشخیص جنسیت نوزاد برای هر زوج متفاوت است. متخصص پزشکی بر اساس وضعیت باروری یا نوع ناباروری زوجین، هدف آنها از انتخاب جنسیت، تعداد فرزندان فعلی و وضعیت مالی آنها، روش بهینه را معرفی و به کار می گیرد.

اگر به دلیل مشکلات ناباروری شدید نیاز به IVF باشد و والدین بر جنسیت خاصی اصرار کنند، درمان IVF بهترین گزینه در نظر گرفته می شود. با این حال، اگر بتوان از روش IUI برای باردار شدن استفاده کرد و والدین در مورد جنسیت ترجیحی فرزند خود تصمیم گرفتند، روش IUI گزینه بهتری خواهد بود.

امکان بارداری دوقلو در IUI

در مقایسه با تکنیک هایی مانند IVF، احتمال دوقلو یا چند قلو با روش IUI صرف نظر از جنسیت جنین به میزان قابل توجهی کمتر است. با توجه به تحریک صحیح تخمدان و انتخاب تعداد مورد نظر جنین برای انتقال به رحم زن، فرآیند IVF فرصتی برای رشد بیش از یک جنین فراهم می کند.

در مقابل در روش IUI سطح تحریک تخمدان کمتر است و اسپرم ها مستقیماً بدون لقاح به داخل رحم تزریق می شوند. از این رو، تشکیل جنین در داخل رحم رخ می دهد. بنابراین نمی توان پیش بینی کرد که چه تعداد لقاح در داخل رحم اتفاق می افتد، درست مانند بارداری طبیعی. طبق آمار، حداکثر 3 درصد احتمال بارداری دوقلو از طریق روش IUI وجود دارد.

مزایای IUI برای تعیین جنسیت

از مهمترین مزایای انتخاب جنسیت توسط IUI می توان به سهولت اجرا، پیشرفت سریع، هزینه کم، روند درمان سرپایی و امکان تکرار چندین بار آن (در صورت عدم بارداری) اشاره کرد. به دلیل عدم دقت 100 درصدی در انتخاب جنسیت با IUI، زوجین باید در مورد متخصصان و  کلینیک هایی که  در این زمینه  موفق بودن تحقیق و پرس و جو کنند.

معایب انتخاب جنسیت IUI

بارداری و انتخاب جنسیت با IUI، مانند هر روش درمانی دیگری، ممکن است اشکالات و نگرانی هایی داشته باشد. همانطور که قبلاً گفته شد، داروهایی مانند محرک های تخمدان اغلب برای انجام IUI استفاده می شود، که اگرچه ضروری نیست، اما به طور قابل توجهی شانس موفقیت درمان را افزایش می دهد.

دوز بالای این داروها می تواند باعث اختلالاتی مانند سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در افراد خاص شود. در این حالت، بزرگ شدن تخمدان ها باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و تجمع مایعات منجر به نفخ و بزرگ شدن شکم می شود.

میزان موفقیت انتخاب جنسیت با روش IUI چقدر است؟

سن زن بر میزان موفقیت روش انتخاب جنسیت IUI تأثیر می گذارد. میزان موفقیت انتخاب جنسیت IUI در زنان زیر 35 سال 10 تا 20 درصد و بالای 40 سال تقریباً 2 تا 5 درصد است. دلیل انجام IUI نیز می تواند بر میزان موفقیت آن تأثیر بگذارد.

اگر زوجین مشکل باروری نداشته باشند، آی یو آی برای تعیین جنسیت دارای میزان موفقیت 7 تا 10 درصد در هر سیکل قاعدگی است. در صورت استفاده از داروهای بارداری، این احتمال به 15 تا 25 درصد افزایش می یابد. از نظر آماری، بیشتر زنان در اولین تلاش باردار می شوند، اما برای باردار شدن به طور متوسط دو تا سه آی یو آی نیاز است.

سوالات متداول در مورد تعیین جنسیت با IUI

1) آیا انتخاب جنسیت با IUI در همه کشورها قانونی است؟

قانونی بودن انتخاب جنسیت با IUI بسته به کشور و حوزه قضایی متفاوت است. برخی از کشورها به دلایل غیرپزشکی مقررات یا ممنوعیت های سختگیرانه ای برای انتخاب جنسیت دارند.

2) آیا محدودیت سنی برای انتخاب جنسیت با IUI وجود دارد؟
محدودیت های سنی برای انتخاب جنسیت با IUI ممکن است بسته به کلینیک یا پزشک متفاوت باشد. به طور کلی، افرادی که تحت درمان های باروری، از جمله انتخاب جنسیت با IUI قرار می گیرند، باید در سن باروری و از سلامت کلی خوبی برخوردار باشند.

3) چند چرخه انتخاب جنسیت با IUI ممکن است برای رسیدن به جنسیت مورد نظر لازم باشد؟

تعداد سیکل های مورد نیاز برای دستیابی به جنسیت مورد نظر از طریق انتخاب جنسیت با IUI می تواند بسته به عوامل فردی مانند سن، وضعیت باروری و کیفیت اسپرم متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است در یک چرخه موفق شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به چندین چرخه نیاز داشته باشند.

4) آیا انتخاب جنسیت با IUI یک روش بی خطر است؟

روش های انتخاب جنسیت، از جمله انتخاب جنسیت با IUI، زمانی که توسط پزشک  در یک کلینیک معتبر انجام شود، عموماً ایمن تلقی می شوند. با این حال، مانند هر روش پزشکی، خطرات و عوارض بالقوه ای وجود دارد که باید در نظر گرفته شود، از جمله عفونت، ناراحتی، و عوارض بالقوه مربوط به درمان های ناباروری.