آزواسپرمی به معنای عدم وجود اسپرم در مایع منی است.

این مشکل باروری می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و درمان های متفاوتی دارد. در این مقاله به بررسی علل و روش های درمان آزواسپرمی خواهیم پرداخت.

علل آزواسپرمی

1. انسداد مجاری اسپرم: یکی از شایع‌ترین علل آزواسپرمی، انسداد مجاری حامل اسپرم است. این انسداد می‌تواند به دلایل عفونت، التهاب یا آسیب به این مجاری ایجاد شود.

2. نقص تولید اسپرم: گاهی اوقات مشکلات هورمونی یا ژنتیکی موجب اختلال در تولید اسپرم در بیضه ها می‌شود. این امر باعث آزواسپرمی می‌گردد.

3. عوامل ژنتیکی: برخی نقایص ژنتیکی می‌توانند منجر به آزواسپرمی شوند. از جمله این موارد می‌توان به سندرم کلاین فلتر، سندرم کلاینفلتر و سندرم کلاینفلتر-نیکلس اشاره کرد.

4. سایر عوامل: برخی مشکلات پزشکی دیگر مانند سرطان، دیابت، چاقی و استرس نیز می‌توانند زمینه‌ساز آزواسپرمی باشند.

درمان آزواسپرمی

درمان آزواسپرمی به علت آن بستگی دارد. در موارد انسداد مجاری، ممکن است جراحی برای برطرف کردن انسداد لازم باشد. در موارد نقص تولید اسپرم، درمان‌های هورمونی و دارویی می‌تواند مفید باشد. در مواردی که علت ژنتیکی دارد، امکان استفاده از روش‌های کمک باروری وجود دارد.

در هر حال، تشخیص دقیق علت آزواسپرمی و انتخاب روش درمانی مناسب توسط پزشک متخصص بسیار مهم است. درمان به موقع و مناسب می‌تواند به حل مشکل باروری و موفقیت در داشتن فرزند کمک کند.

دریافت اسپرم از بیضه

در مواردی که آزواسپرمی ناشی از انسداد مجاری حامل اسپرم باشد یا مشکلات هورمونی موجب کاهش تولید اسپرم شده باشد، ممکن است دریافت اسپرم مستقیماً از بیضه راه حل مناسبی باشد. برای این منظور، روش های زیر استفاده می شوند:

1. بیوپسی بیضه (TESE):
– در این روش، جراح با انجام یک برش کوچک در پوست و بافت های اطراف بیضه، قطعاتی از بافت بیضه را خارج می کند.
– این قطعات بافتی سپس برای یافتن اسپرم مورد بررسی قرار می گیرند.
– این روش نسبتاً کم‌تهاجمی است و اسپرم‌های موجود در بافت بیضه را به دست می‌آورد.

2. آسپیراسیون اسپرم از بیضه (PESA):
– در این روش، جراح با استفاده از یک سوزن نازک، مایع منی را مستقیماً از بیضه آسپیره می کند.
– این روش نسبت به بیوپسی بیضه آسان‌تر و سریع‌تر است اما ممکن است تعداد اسپرم‌های به دست آمده کمتر باشد.

3. آسپیراسیون میکروجراحی اسپرم از بیضه (Micro-TESE):
– این روش پیشرفته‌تر از دو روش قبلی است و نیازمند تجربه و مهارت بالای جراح است.
– در این روش، جراح با استفاده از میکروسکوپ، قسمت های خاصی از بافت بیضه را که دارای اسپرم هستند را شناسایی و آسپیره می کند.
– این روش باعث به دست آوردن تعداد بیشتری اسپرم نسبت به روش‌های قبلی می‌شود.

این روش‌ها به عنوان بخشی از برنامه‌های کمک باروری همچون لقاح مصنوعی یا ICSI مورد استفاده قرار می‌گیرند تا به زوج‌ها در داشتن فرزند کمک کنند.

روش‌های استخراج اسپرم از بیضه برای همه بیماران مناسب نیستند. این روش‌ها با توجه به شرایط و ویژگی‌های هر فرد انتخاب می‌شوند:

1. میزان تولید اسپرم در بیضه:
– در برخی موارد، بیضه‌ها اصلاً اسپرم تولید نمی‌کنند (آزواسپرمی تولیدی) و در این صورت این روش‌ها موفقیت‌آمیز نخواهند بود.
– در موارد دیگر، تعداد اسپرم‌ها در بیضه بسیار کم است (الیگواسپرمی شدید) که در این صورت نیز دریافت اسپرم دشوار خواهد بود.

2. وضعیت بیضه‌ها:
– در برخی بیماران، بیضه‌ها به خوبی توسعه پیدا نکرده‌اند یا دچار اختلالات دیگر هستند که امکان دستکاری جراحی را محدود می‌کند.
– در موارد دیگر، بیضه‌ها به دلیل عفونت، آسیب های قبلی یا سایر مشکلات به طور کامل قابل دسترسی نیستند.

3. سابقه جراحی‌های قبلی:
– بیمارانی که قبلاً عمل‌های جراحی در ناحیه تناسلی انجام داده‌اند، ممکن است دچار اسکارهای بافتی شده باشند که امکان انجام این روش‌ها را مختل کند.

بنابراین، پزشک باید با توجه به بررسی‌های کامل و ارزیابی شرایط هر بیمار، روش مناسب را انتخاب کند. در برخی موارد ممکن است این روش‌ها موفقیت‌آمیز نباشند و راه‌های دیگر درمانی باید در نظر گرفته شوند.